Jej portret - Bogusław Mec

Naprawdę jaka jesteś, nie wie nikt, 
Bo tego nie wiesz nawet sama ty! 
W tańczących wokół szarych lustrach dni 
Rozbłyska twój złoty śmiech, 
Przerwany w pół czuły gest, 
W pamięci składam wciąż 
Pasjans z samych serc. 

Naprawdę jaka jesteś, nie wie nikt, 
To prawda niepotrzebna wcale mi, 
Gdy nie po drodze będzie razem iść 
Uniosę twój, zapach snu. 
Rysunek ust, barwę słów 
Niedokończony, jasny portret twój. 

Uniosę go, ocalę wszędzie, 
Czy będziesz przy mnie, czy nie będziesz. 
Talizman mój, 
Zamyśleń nagłych twych i rzęs. 

Obdarowany tobą miła, 
Gdy powiesz do mnie kiedyś: "Wybacz..." 
Przez życie pójdę oglądając się wstecz. 

Da da da da da da da da da da 
Tu du du du du du du du da du 
Ta da du du du du du du du du 
Ta da da da, ta da da 
Ta da da da, da da da 
Da da da da da da, da da da, da da. 

Uniosę go, ocalę wszędzie, 
Czy będziesz przy mnie, czy nie będziesz. 
Talizman mój, 
Zamyśleń nagłych twych i rzęs. 

Obdarowany tobą miła, 
Gdy powiesz do mnie kiedyś: "Wybacz..." 
Przez życie pójdę oglądając się wstecz. 

Naprawdę jaka jesteś, nie wie nikt. 
To prawda niepotrzebna wcale mi, 
Gdy nie po drodze będzie razem iść. 
Uniosę twój zapach snu, 
Rysunek ust, barwę słów, 
Niedokończony, jasny portret twój.