Pola - Muniek Staszczyk

Pola, błagam, obudź się. 
Sen o potędze skończył się. 
W swojej iluzji nie możesz 
Trwać tak długo. 
Spiker z łapanki wciska kit, 
Rozbudza narodowy mit. 
On nic nie znaczy, 
Jesienną jest szarugą, 

A ty masz swoje troski. 
Twój świat nie jest boski. 
Na ulicach miast 
Zakrywasz twarz. 
Jak wielu z nas. 
Jak wielu z nas. 

Pola Ty musisz z kolan wstać, 
Bo tu już nie ma z czego brać. 
W pociągach czujesz 
Swąd domowej wojny. 
Chociaż nie jesteś najpiękniejsza 
I na wybiegach 
Masz gorsze miejsca. 
Na kontynencie 
Czy jest ktoś tak samotny. 

Bo ty masz swoje troski. 
Twój świat nie jest boski. 
Na ulicach miast 
Zakrywasz twarz. 
Jak wielu z nas. 
Jak wielu z nas. 

A ty? A ja? 
A on? A ona? 
A my? A oni? 
A oni? 

O, Pola, oszukują cię 
I ciągle używają cię, 
I gwałcą cię, 
I modlą się do ciebie. 

O, Pola, nie daj się im. 
O, Pola, nie daj się im. 
O, Pola, nie. 

Dasz radę, wierzę w ciebie. 
Wiem, że masz swoje troski. 
Twój świat nie jest boski. 
Na ulicach miast 
Zakrywasz twarz. 
Jak wielu z nas. 

I ty, i ja. 
I on, i ona. 
I my, i oni. 
I oni.