Monika - Mila

Poznałem w moim życiu raz 
Dziewczynę piękną, jak z obrazka. 
Nie chciałem już nikogo więcej, 
Bo ona była moim szczęściem. 
Przypadek zrządził chyba tak, 
Poznałem z nią miłości smak. 
Szalone nam mijały dni, 
Świat był nie ważny tylko my. 

Monika 
Taka mała, taka miła, 
Dom rodzinny porzuciła 
I poszliśmy razem w świat. 
Monika, 
Taka mała, taka miła, 
Swą urodą zachwyciła, 
Jak pachnący piękny kwiat. 

Opanowała moje sny 
I w głowie zawróciła mi. 
Oddałem wszystko to, co miałem, 
Dla tej dziewczyny ukochanej. 
Chodziłem za nią, tak jak sen, 
Byliśmy razem w noc i w dzień. 
Żyliśmy zawsze obok siebie, 
Szczęśliwi tak, jak w siódmym niebie. 

Monika 
Taka mała, taka miła, 
Dom rodzinny porzuciła 
I poszliśmy razem w świat. 
Monika, 
Taka mała, taka miła, 
Swą urodą zachwyciła, 
Jak pachnący piękny kwiat. 

Historia takie rzeczy zna, 
Rzuciła mnie pewnego dnia. 
Inny ją zabrał w noc majową, 
Odeszła w ciemność, tak bez słowa. 
Zaginął po niej wszelki ślad, 
Już nie widziałem jej od lat. 
Poczułem, co to zdrada znaczy. 
Poczułem, co to żyć w rozpaczy. 

Monika, 
Taka mała, taka miła, 
Lecz mnie w końcu porzuciła 
I odeszła z innym w świat. 
Monika, 
Taka mała, taka miła, 
Swą urodą obaliła, 
Jak trujący piękny kwiat.