Rodacy - Zbigniew Wodecki

Cieniutką strugą w nas 
Obok nas sączy się czas. 
Nic nie trwa długo, 
Wszystko jest jeden raz. 
Więc pozwól Boże 
Wśród zwykłych spraw, 
Wśród ziemskich męk. 
Rozgryźć ten orzech 
Bez narażania szczęk. 

Lecz zanim ducha 
Oczyścisz w nas, 
Nim siądzie dym, 
Rozlicz komucha, 
Styropianusza z nim. 
Dokoła bida, 
Jeden jak pies, inny ma fest, 
Przepytać Żyda 
Jak to z tą bidą jest. 

Drodzy rodacy, 
Szanowni bliźni, 
Niech się w nas goi, 
Niech się zabliźni. 

Znów buta pruska 
Wpycha nas w dół, my ją na pół, 
A potem ruska 
I karty wio na stół, a jak! 
I na sztorc kosa, 
Całus od pań, konie do sań, 
Na eskimosa, 
Bo to jest zimny drań. 

Drodzy rodacy, 
Szanowni bliźni, 
Niech się w nas goi, 
Niech się zabliźni. 

Gdy z plam wyprana 
Historia już i opadł kurz, 
W mordę Stefana, 
Bo on jest wszarz i wzdłuż. 

Drodzy rodacy, 
Szanowni bliźni, 
Niech się w nas goi, 
Niech się zabliźni. 
Drodzy rodacy, 
Szanowni bliźni, 
Niech się w nas goi, 
Niech się zabliźni. 
Drodzy rodacy, 
Szanowni bliźni, 
Niech się w nas goi, 
Niech się zabliźni. 
Drodzy rodacy, 
Szanowni bliźni, 
Niech się w nas goi, 
Niech się zabliźni. 
Drodzy rodacy, 
Szanowni bliźni, 
Niech się w nas goi, 
Niech się zabliźni.