Aleją bzów - Arkadiusz Lewandowski

Wspomnienia płyną jak rzeka gdzieś głęboko, 
Dzieciństwa ciche, z uśmiechem pod powieką. 
Pamiętam, aleją bzów pachnących szedłem tam, 
Przy domu róże witały mnie, 
A wiatr pięknie śpiewał rozwiewając je. 

Sad wiśni bielił się, jak piękny sen, 
Zegar dzieciństwa odliczał każdy dzień. 
Było mniej bólu wtedy, 
Lżejszy był tamten świat, 
Teraz cisza i tylko wspomnień ślad. 

Tęsknota woła mnie z tamtych lat, 
Gdzie był mój rodzinny dom 
I ten piękny sad, 
Wiatr dzikie róże wciąż kołysze, 
Gdzie w duszy echo brzmi 
Tak spokojne i ciche. 

Pachniały bzy tam piękniej niż dziś, 
W sercu moim wciąż rodzi się myśl, 
Powrócić chwilą choć na chwilę w tamten świat, 
Gdzie czas dzieciństwa wciąż trwałby tak. 

Teraz wszystko ucichło, 
Brak tej melodii dzieciństwa, co była kiedyś. 
Wiśniowy sad znikł gdzieś w czasu oddali, lecz 
Dzikich róż i bzów kwiat 
I piękna ich woń 
Zostanie na zawszę już we mnie. 

Tęsknota woła mnie z tamtych lat, 
Gdzie był mój rodzinny dom 
I ten piękny sad, 
Wiatr dzikie róże wciąż kołysze, 
Gdzie w duszy echo brzmi 
Tak spokojne i ciche.