Lubię wracać tam, gdzie byłem już - Zbigniew Wodecki

Co dzień, nas gna,
W nowe strony zadyszany czas.
Sto dat, sto spraw wciąga nas, gna nas.

 I moje dni, wszechobecny pośpiech, czasu znak.
Naznaczy i może przez to tak:

Lubię, lubię wracać tam gdzie byłem już
Pod ten balkon pełen pnących róż.
Na uliczki te, znajome tak,
Do znajomych drzwi, pukać myśląc czy
Czy nie stanie w nich czasami
Ta dziewczyna z warkoczami.

Lubię, wracać w strony, które znam
Powspominać zostawione tam, by się przejrzeć w nich
Odnaleźć w nich, 
choćby nikły cień
pierwszych serca drżeń
kilka nut i kilka wierszy
z czasów gdy kochałaś pierwszy raz.

W samym środku zdyszanego dnia
Oglądasz się, tak jak ja, jak ja.
Oglądasz się, tam gdzie miłość
Zostawiłaś swą, ty jedna mnie umiesz pojąć, bo.

Lubisz, lubisz wracać tam gdzie byłaś już
Pod ten balkon pełen pnących róż.
Na uliczki te, znajome tak,
Do znajomych drzwi, pukać myśląc czy
Czy nie stanie w nich czasami
Tamten chłopak ze skrzypcami. 

Lubisz, wracać w strony, które znasz
Do mej twarzy zbliżyć twoja twarz
By się przejrzeć w niej, odnaleźć w niej
Choćby nikły cień, pierwszych serca drżeń.
kilka nut i kilka wierszy
z czasów gdy kochałaś pierwszy raz.