Uratuj - KombII

Twój list jak wyrok czytam wciąż, 
A każde słowo rani mnie jak nóż. 
Tysiące myśli kłębią się (aa, aa) 
Nie poukładam tego już nie. 
(...tego już nie, tego już nie) 

I czuję w sobie tylko lęk, 
Bo ziemia rozstąpiła się. 

Uratuj mnie, zanim świat zawali się. 
Uratuj mnie, daj nadzieję. 
Uratuj mnie, zanim znajdę się na dnie 
I nie mów mi, że to koniec. 

Ta nasza miłość krucha jest (aa, aa) 
A obojętność niszczy nas co noc. 
Nie rozumiemy swoich słów. 
(...nie rozumiemy swoich słów) 
Ocalić siebie tak trudno jest. 
(...tak trudno jest, tak trudno jest) 

I czuję w sobie tylko lęk, 
Bo ziemia rozstąpiła się. 

Uratuj mnie, zanim świat zawali się. 
Uratuj mnie, daj nadzieję. 
Uratuj mnie, zanim znajdę się na dnie 
I nie mów mi, że to koniec. 

Uratuj mnie, zanim świat zawali się. 
Uratuj mnie, daj nadzieję. 
Uratuj mnie, zanim znajdę się na dnie 
I nie mów mi, że to koniec.