Wspomnienie o Józku - Mirosław Szołtysek

Zaśpiywać wszystkim musza dziś, 
Choć czuja, głos mi w karku drży. 
Bo się fest smuca, a niy wesela. 
Pon Bóczek zabroł mi przyjaciela. 
Bo się fest smuca, a niy wesela. 
Pon Bóczek zabroł mi przyjaciela. 

Pon Bóczku, chyba coś nie tak. 
Obraziył żeś się na tyn świat? 
Czymuś go zabroł? On radość budziył, 
Tak żeś ukoroł na ziemi ludzi. 
Czymuś go zabroł? On radość budziył, 
Tak żeś ukoroł na ziemi ludzi. 

Aniołki mocno cieszą się, 
Że Józio wreszcie przy nich jest. 
Kożdy z nich nawet z radości skacze, 
A tu Amelka za dziadkiem płacze. 
Kożdy z nich nawet z radości skacze, 
A tu Amelka za dziadkiem płacze. 

Kaj dzisioj sprawiedliwość jest? 
Ty powiydz kto mo ciynżki grzych? 
Nie dość żeś zebroł siwego dziadka, 
Toś zebroł dziecku jego zabawka. 
Nie dość żeś zebroł siwego dziadka, 
Toś zebroł dziecku jego zabawka. 

A minie jeszcze wiela lot, 
Nojlepszych ludzi bydziesz broł. 
A nom zostawisz gizdów, złodziei, 
Nie dosz nom dobrym ludziom nadziei. 
A nom zostawisz gizdów, złodziei, 
Nie dosz nom dobrym ludziom nadziei. 

Więc prośba dziś do Ciebie mom, 
Niech Józek zaś zaśpiywo nom. 
Niech przy nos stanie, przerwie tę ciszę, 
O to Cię prosza, chca go usłyszeć. 
Niech przy nos stanie, przerwie tę ciszę, 
O to Cię prosi… Mirek Szołtysek.