Osiennyj romans - Alieksiej Głyzin

Ja znaju: osień nie prawa, 
Ana sierdca akałdawała, 
W tjebie ljubow jeścio żywa, 
Wa mnie ljubwi uże nie stała. 

I nieżnost w pamjati chranja, 
Pajmi, szto ja tjebie nie nużien, 
I na zarie byława dnia, 
Ja nie taboju był razbużien. 

Iściu nienużnyje sława, 
I żdu zimy, 
Ja znaju: osień nie prawa, 
A my? A my? 
W twajom aknie, w majom aknie, 
Zakat pagas, 
Siewodnia osień sudit nas, 
Lisz tolka osień sudit nas. 

My byt ljubimymi chatim, 
No słow ljubwi nie proiznosim, 
Siebja kagda nibud prastim, 
Ach, jesli b nas prastiła osień. 

Pajmi, szto stała żyzn drugoj, 
Szto nie wiernut ljubwi mgnawienja, 
My prosto raznyje s taboj, 
I w etom naszie priestupljenie. 

Iściu nienużnyje sława, 
I żdu zimy, 
Ja znaju: osień nie prawa, 
A my? A my? 
W twajom aknie, w majom aknie, 
Zakat pagas, 
Siewodnia osień sudit nas, 
Lisz tolka osień sudit nas. 

Iściu nienużnyje sława, 
I żdu zimy, 
Ja znaju: osień nie prawa, 
A my? A my? 
W twajom aknie, w majom aknie, 
Zakat pagas, 
Siewodnia osień sudit nas, 
Lisz tolka osień sudit nas. 

(Lisz tolka osień sudit nas).