Kasztany (Jubileusz) - Edyta Górniak

Mówiłeś, włosy masz jak kasztany 
I kasztanowy masz oczu blask 
I tak nam było dobrze, kochany, 
Wśród złotych liści, wiatru i gwiazd. 

Gdy wiatr kasztany otrząsał gradem, 
Szepnąłeś nagle, zniżając głos... 
Odjeżdżam dzisiaj, lecz tam gdzie jadę 
Zabiorę z sobą tę złotą noc. 

Kochany, kochany, 
Lecą z drzewa jak dawniej kasztany, 
Wprost pod stopy par roześmianych, 
Jak rudy lecą grad. 

Jak w noc, gdy w alejce 
Rudy kasztan ci dałam i serce, 
A tyś rzekł mi trzy słowa, nic więcej, 
Że kochasz mnie i wiatr... 
I wiatr... 

Już trzecia jesień park nasz wyzłaca, 
Kasztany lecą z drzew trzeci raz, 
A twoja miłość do mnie nie wraca, 
Choć tyle błyszczy liści i gwiazd. 

I tylko złoty kasztan mi został, 
Mały talizman szczęśliwych dni 
I ta jesienna piosenka prosta, 
Którą wiatr, może zaniesie ci. 

Kochany, kochany, 
Lecą z drzewa jak dawniej kasztany, 
Wprost pod stopy par roześmianych, 
Jak rudy lecą grad. 

Jak w noc, gdy w alejce 
Rudy kasztan ci dałam i serce, 
A tyś rzekł mi trzy słowa, nic więcej, 
Że kochasz mnie i wiatr. 

Kochany, kochany, 
Lecą z drzewa jak dawniej kasztany 
Wprost pod stopy par roześmianych, 
Jak rudy lecą grad. 

Jak w noc, gdy w alejce 
Rudy kasztan ci dałam i serce, 
A tyś rzekł mi trzy słowa nic więcej, 
Że kochasz mnie i wiatr... 
I wiatr...